Ξένος extraneus του έξω όχι του μέσα (intraneus) όχι της οικίας unheimlich όχι του heim όχι της εστίας της άλλης πλευράς της πόρτας – fores, foreigner όχι υπερβολικά στον ρυθμό, odd όχι κανονικός όχι συνήθης σπάνιος ιδιάζων seltsam παράξενος besherat γενναίος κομψός απρόβλεπτος στραβός verschroben

λοξός αναπάντεχος εξαιρετικός εκπληκτικός

Είναι εκπληκτικό πόσες λέξεις εκφράσεις τρόπους διαφορετικούς έχουμε για να μιλήσουμε για τον παράξενο ξένο τον ausländer τον έξω από τη χώρα και όχι «pays avec nous» όπως λέγαμε κάποτε στη Γαλλία «c’est un pays à moi» για να πούμε κάποιος από το χωριό μου τη γειτονιά μου την περιοχή μου την πατρίδα μου

Etrange (غریب) در زبان فرانسوی از ریشه لاتین extraneus به معنای «خارجی» در برابر داخلی intraneus است. آنچه از خانه نیست unheimlich (امر غریب) از heim (خانه) نیست از منزل نیست در طرف دیگر دروازه fores است foreigner (خارجی)، خارج از ضرب و زیادی است odd (زاید) ناهنجار نامعمول نادر کمیاب تکی است seltsam (عجیب) عجیب و غریب besherat رشید ظریف پراوهام خمیده‌‌ verschroben (بد خو) خمیده شگفت‌ آور خارق‌ العاده حیرت‌ انگیز

غنای زبان امری غریب است در کلماتی که به نحوی حولِ مفهومِ غریبِ خارجی ausländer شکل گرفته اند خارج از کشور «هم‌‌ کشور ما» همانگونه  که پیش‌ تر در فرانسه می‌ گفتیم «این کشور من است» برای اشاره به کسی از روستای من محله‌ ی من استان من ولایت من

The curators were probably worried that someone would stumble carelessly up the stairs while looking at the exhibits—could I simply have gone past the first object at the bottom? Number 1, “Formless Veil, curtain …” Must have been attached to the wall just between the entrance and exitus … “My dear colleague …!” and staircase. “… curtain, height 310 cm, width 475 cm.” I must already have seen it in the previous section, wall-high thing. What I’m overlooking, it occurs to me, is what’s essential. Which is the simplest form of analysis. I should actually go back down the gently curving stone stairs. But it’s over. Before me the Anatomical Theatre opens up along a last flat landing. Lights …

Set into the rectangular space is the oval of a gleaming brown wooden balustrade. From here you look down. Someone is whispering. The funnel of the auditorium declines in three narrowing...

• exhibition
• body
• contemporary art
• museum

I’m standing in my perfectly fitting uniform with its freshly-pressed swastika armband in a long line at an American office. I’m waiting to submit my Application for Total War. Then, after standing in line for hours, the friendly clerk tells me that I need The Application for Foreign Aggressions in the next office over. Since I’m a depressed fascist, I don’t keep my chin up for long—despite my spiffy brown uniform—so I decide that’s enough for today and to try again tomorrow. The very next morning, I’m valiantly standing in the correct line, but then I’m missing some paperwork for the correct submission of my Application for Total War. Besides a birth certificate (the original, no copies allowed!), I’m still missing two recommendation letters from American citizens. Five are necessary. But—I thought just three… No, five in total! With a smile, the clerk raises her right hand, her fingers spread...