Asleep, Patrick sees what he doesn’t believe while he’s awake.

The index calculates everything. Announcements of awards, mostly false, light up then die. His dopamine balance feeds the list. Limbic structures support it. Brain means house, should have windows. But they’re slow shutter pictures of the past.

Five minutes past four, Patrick is woken up by a noise. He’s lying in the small room. Renate is sleeping in the big one.

“Maybe I’ll get an idea during the night,” he had justified his move to the couch, “Then I’ll have to send it to them. We’re sending the thing off tomorrow.” He was afraid of saying what he knew about Kerstin in his sleep, while lying next to Renate. In the darkness he feels the room buzzing at him. His brain answers the hum, singing sugar and protein, talking perineural network that controls the form and function of the synapses which guide all...

• feminism
• theatre / drama
• language
• Shakespeare
• gender
• subjectification

Ξένος extraneus του έξω όχι του μέσα (intraneus) όχι της οικίας unheimlich όχι του heim όχι της εστίας της άλλης πλευράς της πόρτας – fores, foreigner όχι υπερβολικά στον ρυθμό, odd όχι κανονικός όχι συνήθης σπάνιος ιδιάζων seltsam παράξενος besherat γενναίος κομψός απρόβλεπτος στραβός verschroben

λοξός αναπάντεχος εξαιρετικός εκπληκτικός

Είναι εκπληκτικό πόσες λέξεις εκφράσεις τρόπους διαφορετικούς έχουμε για να μιλήσουμε για τον παράξενο ξένο τον ausländer τον έξω από τη χώρα και όχι «pays avec nous» όπως λέγαμε κάποτε στη Γαλλία «c’est un pays à moi» για να πούμε κάποιος από το χωριό μου τη γειτονιά μου την περιοχή μου την πατρίδα μου